Είναι σωστό να τα έχουμε συνέχεια αγκαλιά ;
Λένε ότι αν παίρνουμε αγκαλιά το μωρό με το που κλαίει, το κακομαθαίνουμε και μετά θα τη ζητάει συνέχεια… Γι αυτό κι εμείς ρωτήσαμε την μαία μας κυρία Νεοφύτου τι πρέπει να κάνουμε.
Τελικά κυρία Σπυριδούλα πρέπει να πέρνουμε τα μωρά αμέσως μόλις κλάψουν στην αγκαλιά μας ή έτσι τα κακομαθαίνουμε;
Μα, η αγκαλιά είναι ο φυσικός του χώρος, η προέκταση της μήτρας. Είναι αυτή που δημιουργεί στο μωρό ασφάλεια και σταθερότητα.
Τα μωρά που οι γονείς τους τα παίρνουν απεριόριστα αγκαλιά είναι παιδιά και κατόπιν ενήλικες που εντάσσονται ευκολότερα στην κοινωνία και αποκτούν σε βάθος χρόνου πλήρη αυτοπεποίθηση και συναισθηματική ωριμότητα.
Άρα, μόλις το μωρό κλάψει τρέχουμε…
Το κλάμα είναι το μόνο μέσο επικοινωνίας και επιβίωσης που διαθέτει το μωρό. Αν κλαίει και δεν πάμε αμέσως να το ηρεμήσουμε, τότε του δημιουργείται μια ανασφάλεια ότι δεν είναι κάποιος κοντά του να το φροντίσει. Έτσι μαθαίνει να αμφιβάλει για την υποστήριξη εκείνων που είναι εκεί για να το υποστηρίζουν. Μέσα του κλονίζεται ο μεταξύ τους δεσμός και διαρκώς ανησυχεί.
Πριν από λίγο καιρό άκουσα στην τηλεόραση μια πολύ γνωστή Ελληνίδα παρουσιάστρια που έλεγε πως όταν ήταν μωρό και έκλαιγε γοερά οι διάσημοι γονείς της, που δούλευαν νύχτα-μέρα, την έκλειναν στο μπάνιο μόνη της γιατί διέκοπτε τις συζητήσεις τους και τον ειρμό των σκέψεών τους… Είναι ανατριχιαστικό!
Τι άλλο πρέπει να ξέρουμε;
Σε ένα έμβρυο που μόλις βγαίνει από το σώμα της μάνας του δεν μπορούμε να βάλουμε κανόνες. Θεωρούμε δεδομένο ότι ένα παιδί θα περπατήσει στους 10 μήνες, θα φύγει από την πάνα μόλις κλείσει τον πρώτο χρόνο, αλλά δεν μπορούμε να συνηθίσουμε ότι χρειάζεται και ένα διάστημα για να γίνει ομαλή μετάβαση από την ασφάλεια της μήτρας στον έξω κόσμο. Τον πρώτο χρόνο το μωρό θέλει συνέχεια αγκαλιά και ειδικά την αγκαλιά της μάνας. Αυτή τη μυρωδιά ξέρει και αναγνωρίζει, με αυτήν αισθάνεται σιγουριά και ασφάλεια.
Δηλαδή επί ένα χρόνο καλό είναι να είμαστε συνέχεια μαζί;
Τους πρώτους 8 με 9 μήνες το μωρό πρέπει να είναι στον ίδιο χώρο με τη μητέρα. Μετά σιγά σιγά, και μέχρι τους 13 μήνες, δοκιμάζουμε να «χαλαρώσουμε». Τα μωρά που κάθε φορά που έκλαιγαν οι μανούλες τα έπαιρναν αμέσως αγκαλιά, προσαρμόζονται πολύ πιο εύκολα σε κάθε νέα κατάσταση. Είναι αυτά που αισθάνονται σίγουρα για τον εαυτό τους γιατί ξέρουν ότι είναι κάποιος εκεί να τα φροντίσει.
Μόλις φτάσει η κατάλληλη στιγμή –δεν είναι ίδια για όλα τα μωρά– και εφόσον το μωρό σας αισθάνεται ασφάλεια θα καταφέρει να κοιμηθεί μόνο του.
Ναι, αλλά πολλές φορές είσαι πολύ κουρασμένη για να τρέχεις συνέχεια…
Εσάς σας αρέσει όταν φωνάζετε κάποιον να μην σας απαντάει; Το μωρό κυρίως κλαίει γιατί διεκδικεί τη μητρική αγκαλιά. Αν ήξερε ο γονιός ότι εκείνη τη στιγμή το παιδί του εισπράττει τη μέγιστη απόρριψη, δεν θα έκανε τέτοιο μέγα λάθος.
Είναι πολύ σημαντικό το ζευγάρι να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα για τη γονεϊκότητα, να ξέρει πώς να αντιδράσει, αλλά δυστυχώς όλοι μιλούν για το πάρτι του γάμου και κανείς δεν μας εξηγεί τα περαιτέρω.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει μια μητέρα στο παιδί της είναι η αγκαλιά και το χάδι της. Δεν θα έχουμε την ευκαιρία να τα προσφέρουμε αυτά συνέχεια, γι’ αυτό ας δώσουμε όσα περισσότερα γίνεται τον πρώτο χρόνο της ζωής του και το παιδί μας θα μας τα επιστρέψει πίσω διπλά. Η αγκαλιά είναι ο θεμέλιος λίθος της σχέσης μας. Είναι κάτι που το έχουμε και δεν κοστίζει. Αλλά πρέπει να ξέρεις να το δίνεις…
Συνέχεια αγκαλιά για πιο έξυπνα μωρά...
Μια Αμερικανίδα ανθρωπολόγος μελέτησε τις συμπεριφορές μαμάδων και παιδιών σε κάποιες φυλές ινδιάνων της Λατινικής Αμερικής. Επί χρόνια παρατηρούσε ότι τα μωρά περνάνε τους πρώτους μήνες δεμένα όλη μέρα σε μάρσιπο πάνω στη μαμά τους και τη νύχτα κοιμούνται μαζί της. Σχετική έρευνα έδειξε ότι τα παιδιά αυτά μπουσουλάνε και περπατάνε πολύ πιο γρήγορα από τα παιδιά στη Δύση, έχουν εξαιρετική αίσθηση κινδύνου και ασφάλειας, ανεξαρτητοποιούνται πολύ πιο γρήγορα και κλαίνε σπανιότατα. Και όλα αυτά γιατί έχουν πάρει ισχυρές δόσεις ασφάλειας…
Η Σπυριδούλα Νεοφύτου, είναι Μαία- Προισταμένη Β’ Μαιευτικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών. Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Εξειδίκευσης στην « Ερευνα στη Γυναικεία Αναπαραγωγή» της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, έχει συμμετάσχει σε δεκάδες συνέδρια και σεμινάρια και έχει συνεργαστεί εθελοντικά στο Booth Memorial Hospital στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ.